| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Em psicologia e psicoterapia, as crises ex … Em psicologia e psicoterapia, as crises existenciais são conflitos internos caracterizados pela impressão de que a vida carece de sentido. Alguns autores também enfatizam a confusão sobre a identidade pessoal em sua definição. As crises existenciais são acompanhadas de ansiedade e estresse, muitas vezes a tal ponto que perturbam o funcionamento normal na vida cotidiana e levam à depressão. Sua atitude negativa em relação à vida e ao sentido reflete várias posições características do movimento filosófico conhecido como existencialismo. Sinônimos e termos intimamente relacionados incluem , vácuo existencial, neurose existencial e alienação. Os vários aspectos associados às crises existenciais são às vezes divididos em componentes emocionais, cognitivos e comportamentais. Os componentes emocionais referem-se aos sentimentos que provocam, como dor emocional, desespero, desamparo, culpa, ansiedade e solidão. Os componentes cognitivos abrangem o problema da falta de sentido, a perda de valores pessoais e reflexões sobre a própria mortalidade. Externamente, as crises existenciais muitas vezes se expressam em adições, comportamentos antissociais e compulsivos. Os sintomas específicos podem variar muito de caso para caso. Os teóricos tentam abordar isto distinguindo entre diferentes tipos de crises existenciais. As categorizações são geralmente baseadas na ideia de que as questões no centro das crises existenciais diferem com o estágio de vida do indivíduo e seu desenvolvimento pessoal. Os tipos comumente encontrados na literatura acadêmica incluem a crise da adolescência, a crise do quarto de vida, a crise da meia-idade e a crise da terceira-idade. Todos eles têm em comum um conflito sobre o sentido e o propósito da própria vida. As crises cedo na vida tendem a ser mais prospectivas: o indivíduo está ansioso e confuso sobre qual caminho na vida seguir, especialmente no que diz respeito à educação e carreira, assim como à sua identidade e independência nas relações sociais. As crises tarde na vida são mais retrospectivas. Podem ser desencadeadas pela impressão de que já se passou o ponto de pico da vida e são frequentemente caracterizadas por culpa, arrependimentos e medo da morte. A idade do indivíduo geralmente corresponde ao tipo de crise que experimenta, mas nem sempre, pois há muita variação no nível de desenvolvimento pessoal. Algumas pessoas podem experimentar apenas alguns desses tipos ou nenhum. Se uma crise existencial anterior foi resolvida adequadamente, geralmente é mais fácil para o indivíduo resolver ou evitar crises posteriores. O problema da falta de sentido desempenha um papel central em todos esses tipos. Pode surgir na forma de sentido cósmico, que está preocupado com o sentido da vida em geral ou por que estamos aqui. Outra forma diz respeito ao sentido secular pessoal, no qual o indivíduo tenta descobrir propósito e valor principalmente para sua própria vida. A questão da falta de sentido torna-se um problema devido à discrepância entre o desejo dos seres humanos de viver uma vida significativa e a aparente falta de sentido e indiferença do mundo, às vezes denominada o absurdo. Várias fontes de sentido foram sugeridas através das quais o indivíduo pode encontrar sentido. Incluem o altruísmo ou tentar beneficiar os outros, dedicar-se a uma causa, como um movimento religioso ou político, a criatividade, por exemplo, criando arte, o hedonismo ou tentar viver a vida ao máximo, a autoatualização, que se refere ao desenvolvimento dos próprios potenciais inatos, e encontrar a atitude correta em relação às próprias dificuldades. As crises existenciais têm várias consequências negativas, tanto no nível pessoal, como a ansiedade e a formação de relacionamentos maus, quanto no nível social, como uma alta taxa de divórcio e uma diminuição da produtividade. Também podem ter efeitos positivos, empurrando os afetados para resolver o problema subjacente e, assim, desenvolver-se como pessoa. Alguns questionários, como o Purpose in Life Test, podem ser usados para medir se alguém está atualmente passando por uma crise existencial. Devido às consequências principalmente negativas, é importante que as crises existenciais sejam resolvidas. A abordagem mais comum é ajudar os afetados a encontrar sentido em sua vida. Isto pode acontecer através de um salto da fé, no qual o indivíduo deposita sua confiança em um novo sistema de sentido, ou através de uma abordagem baseada na razão, focalizando em uma avaliação cuidadosa baseada em evidências das fontes de sentido. Alguns teóricos recomendam uma abordagem niilista, na qual o indivíduo aceita que a vida não tem sentido e tenta encontrar a melhor maneira de lidar com este fato. Outras abordagens incluem a terapia cognitivo-comportamental e a prática da tomada de perspectiva social. Fora da psicologia e da psicoterapia, o termo "crise existencial" é às vezes usado para indicar que a existência de algo está ameaçada.ar que a existência de algo está ameaçada.
, Une crise existentielle (ou crise de la vi … Une crise existentielle (ou crise de la vie) est une crise qui peut se produire au cours de la vie d’un individu. Elle correspond aux moments où les individus se demandent si leur vie a un sens, un but ou de la valeur. Ce phénomène est communément mais pas nécessairement lié à une dépression. Le problème du sens et du but de l'existence est un sujet traité par le mouvement philosophique existentialiste.e mouvement philosophique existentialiste.
, الأزمات الوجودية هي لحظات يتساءل فيها الأف … الأزمات الوجودية هي لحظات يتساءل فيها الأفراد عما إذا كان لحياتهم معنى أو غرض أو قيمة، وتتأثر سلبًا بالتأمل. والأزمات الوجودية شائعة الارتباط -لكن ليست بالضرورة دوماً مرتبطة- بالاكتئاب أو التكهنات السلبية عن معنى الحياة (على سبيل المثال، «إن كنت سأُنسى في يوم من الأيام، فما الغاية من كل ما أفعله؟»). هذه المسألة المتعلقة بمعنى وهدف الوجود الإنساني هي المحور الرئيسي للفلسفة الوجودية.إنساني هي المحور الرئيسي للفلسفة الوجودية.
, En psicología y psicoterapia, las crisis e … En psicología y psicoterapia, las crisis existenciales son conflictos internos caracterizados por la impresión de que la vida carece de sentido. Algunos autores también enfatizan la confusión sobre la identidad personal en su definición. Las crisis existenciales van acompañadas de ansiedad y estrés, a menudo hasta tal grado que perturban el funcionamiento normal de la vida cotidiana y conducen a la depresión. Su actitud negativa hacia la vida y el sentido refleja varias posiciones características del movimiento filosófico conocido como existencialismo. Los sinónimos y términos estrechamente relacionados incluyen angustia existencial, vacío existencial, neurosis existencial y alienación. Los diversos aspectos asociados a las crisis existenciales se dividen a veces en componentes emocionales, cognitivos y conductuales. Los componentes emocionales se refieren a los sentimientos provocados, como el dolor emocional, la desesperación, la impotencia, la culpa, la ansiedad y la soledad. Los componentes cognitivos abarcan el problema de la falta de sentido, la pérdida de valores personales y las reflexiones sobre la propia mortalidad. Exteriormente, las crisis existenciales suelen expresarse en adicciones, comportamientos antisociales y compulsivos. Los síntomas específicos pueden variar mucho de un caso a otro. Los teóricos tratan de abordar esto distinguiendo entre diferentes tipos de crisis existenciales. Las categorizaciones suelen basarse en la idea de que los problemas en el centro de las crisis existenciales difieren según la etapa de la vida del individuo y su desarrollo personal. Los tipos que se encuentran comúnmente en la literatura académica incluyen la crisis de la adolescencia, la crisis del cuarto de vida, la crisis de la mediana edad y la crisis de la tercera edad. Todas ellas tienen en común un conflicto sobre el sentido y el propósito de la propia vida. Las crisis más tempranas tienden a ser más prospectivas: el individuo está ansioso y confundido sobre qué camino seguir en la vida, especialmente en lo que respecta a la educación y la carrera, así como a la propia identidad e independencia en las relaciones sociales. Las crisis más tardías en la vida son más retrospectivas. Pueden ser desencadenadas por la impresión de que uno ha pasado el punto álgido de la vida y a menudo se caracterizan por la culpa, el arrepentimiento y el miedo a la muerte. La edad del individuo generalmente corresponde al tipo de crisis que experimenta, pero no siempre, ya que hay mucha variación en el nivel de desarrollo personal. Algunas personas pueden experimentar solo algunos de estos tipos o ninguno. Si una crisis existencial anterior se resolvió adecuadamente, normalmente le resulta más fácil para el individuo resolver o evitar las crisis posteriores. El problema de la falta de sentido desempeña un papel central en todos estos tipos. Puede surgir en forma de sentido cósmico, que se refiere al sentido de la vida en general o a por qué estamos aquí. Otra forma se refiere al sentido personal secular, en el que el individuo trata de descubrir propósito y valor principalmente para su propia vida. El tema de la falta de sentido se convierte en un problema debido a la discrepancia entre el deseo de los seres humanos de vivir una vida con sentido y la aparente falta de sentido e indiferencia del mundo, a veces denominado el absurdo. Se han sugerido varias fuentes de sentido a través de las cuales el individuo puede encontrar sentido. Incluyen el altruismo o tratar de beneficiar a los demás, dedicarse a una causa, como un movimiento religioso o político, la creatividad, por ejemplo, creando arte, el hedonismo o tratando de vivir la vida al máximo, la autorrealización, que se refiere al desarrollo de los potenciales innatos, y encontrar la actitud correcta hacia las propias dificultades. Las crisis existenciales tienen diversas consecuencias negativas, tanto a nivel personal, como la ansiedad y la formación de malas relaciones, cuanto a nivel social, como una alta tasa de divorcios y una disminución de la productividad. También pueden tener efectos positivos al empujar al afectado a abordar el problema subyacente y, por lo tanto, a desarrollarse como persona. Algunos cuestionarios, como el Purpose in Life Test, pueden utilizarse para medir si alguien está pasando actualmente por una crisis existencial. Debido a las consecuencias principalmente negativas, es importante que se resuelvan las crisis existenciales. El enfoque más común es ayudar a los afectados a encontrar un sentido en su vida. Esto puede ocurrir a través de un salto de fe, en el que el individuo deposita su confianza en un nuevo sistema de sentido, o a través de un enfoque razonado centrado en una evaluación cuidadosa y basada en la evidencia de las fuentes de sentido. Algunos teóricos recomiendan un enfoque nihilista, en el que el individuo acepta que la vida no tiene sentido y trata de encontrar la mejor manera de afrontar este hecho. Otros enfoques incluyen la terapia cognitivo-conductual y la práctica de la toma de perspectiva social. Fuera de la psicología y la psicoterapia, el término "crisis existencial" se usa a veces para indicar que la existencia de algo está amenazada. que la existencia de algo está amenazada.
, Een existentiële crisis is een staat van p … Een existentiële crisis is een staat van paniek of een gevoel van intens mentaal onbehagen over levensvragen. Het komt vooral voor in culturen waar basale overlevingsbehoeften vervuld zijn. Een existentiële crisis, ook donkere nacht van de ziel genoemd, kan het resultaat zijn van:
* Een besef of gevoel van eenzaamheid en geïsoleerd-zijn;
* Een besef van sterfelijkheid en eindigheid van het eigen bestaan, of het besef dat er mogelijk geen hiernamaals is; of
* Een besef dat het leven geen vastgesteld, bovennatuurlijk, extern doel of betekenis heeft. Het is verwant aan het sociologische concept van anomie. Het wordt ook gerelateerd aan een mid-life crisis. De implicatie van een existentiële crisis is dat de crisis voortkomt uit een existentieel besef. In non-existentiële religieuze systemen wordt de essentie van het mens-zijn grotendeels toegeschreven aan een pre-natale oorzaak, bijvoorbeeld een bovennatuurlijk wezen of een groep wezens. Een zeker gebrek aan geloof in dergelijke religieuze systemen is een typische conditie voor een existentiële crisis. In essentie is een existentiële crisis het plotselinge besef dat men niet weet waar het eigen leven om gaat en/of het plotselinge bewustzijn van iemands onvermijdelijke persoonlijke lot. Cognitieve dissonantie ontstaat wanneer een persoon wordt geconfronteerd met de paradox dat hij of zij gelooft dat zijn of haar leven belangrijk is, terwijl hij of zij zich er op hetzelfde moment bewust van is dat het menselijke bestaan op zichzelf zonder betekenis of doel is. Het is de opheffing van deze paradox die de crisis opheft, ofwel door de opheffing van de ene 'poot' van de paradox door het geloof in een bepaalde vorm van bovennatuurlijke verklaring door religie aan te nemen; ofwel door de opheffing van de andere 'poot' van de paradox door voor zichzelf te definiëren wat de betekenis en het doel van het eigen bestaan is in relatie tot de wereld. Existentiële crises worden soms veroorzaakt door een belangrijke gebeurtenis of verandering in het leven van een persoon. Gewoonlijk doet deze gebeurtenis de persoon reflecteren op zijn of haar sterfelijkheid, daarmee de repressie ontbergend. Typische voorbeelden van zulke gebeurtenissen zijn de dood van een geliefde, een bijna-doodervaring, gebruik van psychedelische drugs zoals LSD, de verzelfstandiging van iemands kinderen, het bereiken van een bepaalde leeftijd, of een bepaalde tijd in eenzame opsluiting. Welke methode het meest effectief is om de opheffing van een existentiële crisis te realiseren, is sterk afhankelijk van de persoonlijkheid van het betrokken individu. Ieder geeft uiteindelijk op zijn eigen wijze zin aan zijn of haar leven.jn eigen wijze zin aan zijn of haar leven.
, Krisis eksistensial adalah suatu kondisi s … Krisis eksistensial adalah suatu kondisi seseorang yang tidak merasa nyaman mengenai pilihan hidup, makna hidup, serta kebebasan yang ada dalam hidup. Seseorang mempertanyakan mengenai tujuan hidup dan arti hidupnya, lalu gagal dalam menemukan jawaban tersebut. Sehingga, menyebabkan rasa frustasi dan menyebabkan tidak ada rasa semangat dalam menjalani hidup. Kebanyakan akan menganggap bahwa hidupnya tidak ada gunanya dan keberadaan dirinya dianggap tidak penting. Krisis eksistensial ini berhubungan dengan konflik batin dan rasa kecemasan yang berhubungan dengan tanggung jawab, sikap kemandirian, suatu kebebasan, tujuan, dan komitmen yang dipegang.basan, tujuan, dan komitmen yang dipegang.
, Экзистенциальный кризис (лат. existentia — … Экзистенциальный кризис (лат. existentia — существование; др.-греч. κρίσις — решение, поворотный пункт) в психологии и психотерапии — это внутренний конфликт, характеризующийся ощущением, что жизнь лишена смысла. Некоторые авторы также подчёркивают путаницу в отношении личной идентичности в своём определении. Экзистенциальные кризисы сопровождаются тревогой и стрессом, часто до такой степени, что они нарушают нормальное функционирование человека в повседневной жизни и приводят к депрессии. Их негативное отношение к жизни и смыслу отражает различные позиции, характерные для философского движения, известного как экзистенциализм. Синонимы и близкородственные термины включают экзистенциальный страх, экзистенциальный вакуум, экзистенциальный невроз и отчуждение. Различные аспекты, связанные с экзистенциальными кризисами, иногда делятся на эмоциональные, когнитивные и поведенческие компоненты. Эмоциональные компоненты относятся к чувствам, которые они вызывают, таким как эмоциональная боль, отчаяние, беспомощность, вина, тревога и одиночество. Когнитивные компоненты включают в себя проблему бессмысленности, потерю личных ценностей и размышления о собственной смертности. Внешне экзистенциальные кризисы часто выражаются в зависимостях, антисоциальном и компульсивном поведении. Конкретные симптомы могут сильно варьироваться от случая к случаю. Теоретики пытаются решить эту проблему, проводя различие между различными типами экзистенциальных кризисов. Классификации обычно основаны на идее о том, что проблемы, лежащие в основе экзистенциальных кризисов, различаются в зависимости от этапа жизни человека и его личностного развития. Типы, обычно встречающиеся в академической литературе, включают подростковый кризис, кризис четверти жизни, кризис среднего возраста и кризис более позднего возраста. Всех их объединяет конфликт по поводу смысла и цели жизни. Более ранние кризисы, как правило, носят более дальновидный характер: индивид обеспокоен и сбит с толку тем, какому жизненному пути следовать, особенно в том, что касается образования и карьеры, а также своей идентичности и независимости в социальных отношениях. Кризисы в более позднем возрасте более ретроспективны. Они могут быть вызваны впечатлением о том, что человек прошёл пиковую точку своей жизни, и часто характеризуются чувством вины, сожалениями и страхом смерти. Возраст человека, как правило, соответствует типу кризиса, который он переживает, но не всегда, поскольку уровень личностного развития сильно различается. Некоторые люди могут испытывать только некоторые из этих типов или вообще не испытывать их. Если предыдущий экзистенциальный кризис был должным образом разрешён, человеку обычно легче разрешить или избежать последующих кризисов. Проблема бессмысленности играет центральную роль во всех этих типах. Оно может возникнуть в форме космического смысла, который связан со смыслом жизни в целом или с тем, почему мы здесь. Другая форма касается личного светского смысла, в котором индивид пытается найти цель и ценность главным образом для своей собственной жизни. Проблема бессмысленности становится проблемой из-за несоответствия между желанием людей жить осмысленной жизнью и кажущейся бессмысленностью и безразличием мира, которые иногда называют абсурдом. Были предложены различные источники смысла, с помощью которых индивид может найти смысл. Они включают в себя альтруизм или стремление приносить пользу другим, посвящение себя какому-либо делу, такому как религиозное или политическое движение, творчество, например, путем создания произведений искусства, гедонизм или стремление жить полной жизнью, самоактуализацию, которая относится к развитию своих врождённых потенциалов, и найти правильное отношение к своим трудностям. Экзистенциальные кризисы имеют различные негативные последствия, как на личном уровне, такие как тревога и формирование плохих отношений, так и на социальном уровне, такие как высокий уровень разводов и снижение производительности. Они также могут иметь положительный эффект, подталкивая пострадавшего к решению основной проблемы и, таким образом, к развитию как личности. Некоторые анкеты, такие как тест «Цель в жизни», могут быть использованы для определения того, переживает ли кто-то в настоящее время экзистенциальный кризис. Из-за в первую очередь негативных последствий важно, чтобы экзистенциальные кризисы были разрешены. Наиболее распространённый подход заключается в том, чтобы помочь пострадавшим найти смысл в своей жизни. Это может произойти через прыжок веры, в котором индивид доверяет новой системе значений, или через разумный подход, основанный на тщательной и основанной на фактических данных оценке источников значений. Некоторые теоретики рекомендуют нигилистический подход, при котором индивид признает, что жизнь бессмысленна, и пытается найти наилучший способ справиться с этим фактом. Другие подходы включают когнитивно-поведенческую терапию и практику принятия социальной перспективы. За пределами психологии и психотерапии термин «экзистенциальный кризис» иногда используется для обозначения того, что существование чего-то находится под угрозой.ществование чего-то находится под угрозой.
, Ekzistada krizo, ankaŭ konata kiel ekzista … Ekzistada krizo, ankaŭ konata kiel ekzistada timo, estas momentoj kiam individuoj pridubas ĉu iliaj vivoj havas signifon, celon aŭ valoron, kaj estas negative trafitaj per la kontemplado. Ĝi povas esti ofte, sed ne nepre, ligita al depresio aŭ neeviteble negativaj konjektoj intence en vivo kiel ekzemple la vaneco de ĉiu fortostreĉo (ekz. "se unu tagon mi estos forgesita, kio estas la signifo de ĉiuj miaj laboroj?"). Tiu ĉi temo de la signifo kaj celo de homa ekzisto estas grava fokuso de la filozofia tradicio de ekzistadismo. de la filozofia tradicio de ekzistadismo.
, Osobní krize se dá považovat za zlom, kter … Osobní krize se dá považovat za zlom, který znenadání v průběhu dosavadního běžného života člověka nastal. Dá se popsat jako stav emočního rozrušení, který je doprovázen pocity úzkosti, deprese, hněvu a zmatku. Je charakterizována stavem ohrožení (psychického, fyzického i sociálního), poklesem sebeúcty, narušením dosavadní psychosociální rovnováhy, snížením schopnosti koncentrace. Jedná se také o ohrožení integrity člověka, o dočasnou ztrátu schopnosti správně manipulovat se svým životem v důsledku nastalé situace, s níž člověk není schopen se vyrovnat. Tato krize obvykle trvá 6 až 8 týdnů, ale může být i vleklá či latentní – buď trvá léta nebo se člověk se skutečností není schopen smířit nikdy. Krize často vede ke změně regulativních způsobů našeho chování a nese tak možnost zásadní změny v našem životě. tak možnost zásadní změny v našem životě.
, In psychology and psychotherapy, existenti … In psychology and psychotherapy, existential crises are inner conflicts characterized by the impression that life lacks meaning. Some authors also emphasize confusion about one's personal identity in their definition. Existential crises are accompanied by anxiety and stress, often to such a degree that they disturb one's normal functioning in everyday life and lead to depression. Their negative attitude towards life and meaning reflects various positions characteristic of the philosophical movement known as existentialism. Synonyms and closely related terms include existential dread, existential vacuum, existential neurosis, and alienation. The various aspects associated with existential crises are sometimes divided into emotional, cognitive, and behavioral components. Emotional components refer to the feelings they provoke, such as emotional pain, despair, helplessness, guilt, anxiety, and loneliness. Cognitive components encompass the problem of meaninglessness, the loss of personal values, and reflections about one's own mortality. Outwardly, existential crises often express themselves in addictions, anti-social and compulsive behavior. The specific symptoms can vary a lot from case to case. Theorists try to address this by distinguishing between different types of existential crises. Categorizations are usually based on the idea that the issues at the core of existential crises differ with the individual's stage in life and personal development. Types commonly found in the academic literature include the teenage crisis, the quarter-life crisis, the mid-life crisis, and the later-life crisis. They all have in common a conflict about the meaning and purpose of one's life. The earlier crises tend to be more forward-looking: the individual is anxious and confused about which path in life to follow, especially concerning education and career as well as one's identity and independence in social relationships. Crises later in life are more backward-looking. They can be triggered by the impression that one is past one's peak point in life and are often characterized by guilt, regrets, and a fear of death. The individual's age does generally correspond to the type of crisis they experience, but not always since there is a lot of variation on the level of personal development. Some people may only experience some of these types or none at all. If an earlier existential crisis was properly resolved, it makes it usually easier for the individual to resolve or avoid later crises. The problem of meaninglessness plays a central role in all of these types. It can arise in the form of cosmic meaning, which is concerned with the meaning of life at large or why we are here. Another form concerns personal secular meaning, in which the individual tries to discover purpose and value mainly for their own life. The issue of meaninglessness becomes a problem because of the discrepancy between the desire of humans to live a meaningful life and the apparent meaninglessness and indifference of the world, sometimes termed the absurd. Various sources of meaning have been suggested through which the individual may find meaning. They include altruism, or trying to benefit others; dedicating oneself to a cause, such as a religious or political movement; creativity, for example by creating art; hedonism, or trying to live one's life to the fullest; self-actualization, which refers to the development of one's inborn potentials; and finding the right attitude towards one's hardships. Existential crises have various negative consequences, both on the personal level, such as anxiety and the formation of bad relationships, and the social level, such as a high divorce rate and decreased productivity. They may also have positive effects by pushing the affected to address the underlying issue and thereby develop as a person. Some questionnaires, such as the Purpose in Life Test, can be used to measure whether someone is currently undergoing an existential crisis. Because of the primarily negative consequences, it is important that existential crises are resolved. The most common approach is to help the affected find meaning in their life. This can happen through a leap of faith, in which the individual places their trust into a new system of meaning, or through a reasoned approach focusing on a careful and evidence-based evaluation of the sources of meaning. Some theorists recommend a nihilistic approach, in which the individual accepts that life is meaningless and tries to find the best way to cope with this fact. Other approaches include cognitive behavior therapy and the practice of social perspective-taking. Outside psychology and psychotherapy, the term "existential crisis" is sometimes used to indicate that the existence of something is threatened. the existence of something is threatened.
, Екзистенційна кри́за — стан тривоги, відчуття глибокого психологічного дискомфорту у питаннях про сенс існування. Найпоширеніший у культурах, де основні потреби щодо виживання вже задоволені.
, Eine existenzielle Krise (oder existentiel … Eine existenzielle Krise (oder existentielle Krise) ist eine Krise, bei der es um die Existenz geht. Zumeist ist damit eine sehr schwere, existenzbedrohende Krise gemeint. Eine existenzielle Krise in diesem Sinn kann Menschen ebenso betreffen wie zum Beispiel Unternehmen oder ganze Länder. In den Bereichen Psychologie und Psychotherapie sowie Philosophie kann zum anderen eine psychische Krise gemeint sein, bei der ein Mensch sich mit seiner Existenz auseinandersetzt und nach dem Sinn des Lebens fragt, was oft mit einer Identitätskrise einhergeht. Im Englischen ist mit einer existential crisis in der Regel eine solche persönliche Sinnkrise gemeint. Eine existenzbedrohende Krise ist oft dem Wesen nach keine Sinnkrise, sondern beispielsweise eine finanzielle Krise. Umgekehrt entwickelt sich eine persönliche Sinnkrise wie etwa eine Midlife Crisis meist nicht zu einer existenzbedrohenden Krise. Die beiden Aspekte können sich jedoch überlagern und gemeinsam vorliegen. Deshalb werden sie in diesem Artikel zusammen behandelt. sie in diesem Artikel zusammen behandelt.
|
| rdfs:comment |
Een existentiële crisis is een staat van p … Een existentiële crisis is een staat van paniek of een gevoel van intens mentaal onbehagen over levensvragen. Het komt vooral voor in culturen waar basale overlevingsbehoeften vervuld zijn. Een existentiële crisis, ook donkere nacht van de ziel genoemd, kan het resultaat zijn van:
* Een besef of gevoel van eenzaamheid en geïsoleerd-zijn;
* Een besef van sterfelijkheid en eindigheid van het eigen bestaan, of het besef dat er mogelijk geen hiernamaals is; of
* Een besef dat het leven geen vastgesteld, bovennatuurlijk, extern doel of betekenis heeft.atuurlijk, extern doel of betekenis heeft.
, In psychology and psychotherapy, existenti … In psychology and psychotherapy, existential crises are inner conflicts characterized by the impression that life lacks meaning. Some authors also emphasize confusion about one's personal identity in their definition. Existential crises are accompanied by anxiety and stress, often to such a degree that they disturb one's normal functioning in everyday life and lead to depression. Their negative attitude towards life and meaning reflects various positions characteristic of the philosophical movement known as existentialism. Synonyms and closely related terms include existential dread, existential vacuum, existential neurosis, and alienation. The various aspects associated with existential crises are sometimes divided into emotional, cognitive, and behavioral components. Emotional componentsehavioral components. Emotional components
, Eine existenzielle Krise (oder existentiel … Eine existenzielle Krise (oder existentielle Krise) ist eine Krise, bei der es um die Existenz geht. Zumeist ist damit eine sehr schwere, existenzbedrohende Krise gemeint. Eine existenzielle Krise in diesem Sinn kann Menschen ebenso betreffen wie zum Beispiel Unternehmen oder ganze Länder. In den Bereichen Psychologie und Psychotherapie sowie Philosophie kann zum anderen eine psychische Krise gemeint sein, bei der ein Mensch sich mit seiner Existenz auseinandersetzt und nach dem Sinn des Lebens fragt, was oft mit einer Identitätskrise einhergeht. Im Englischen ist mit einer existential crisis in der Regel eine solche persönliche Sinnkrise gemeint.eine solche persönliche Sinnkrise gemeint.
, En psicología y psicoterapia, las crisis e … En psicología y psicoterapia, las crisis existenciales son conflictos internos caracterizados por la impresión de que la vida carece de sentido. Algunos autores también enfatizan la confusión sobre la identidad personal en su definición. Las crisis existenciales van acompañadas de ansiedad y estrés, a menudo hasta tal grado que perturban el funcionamiento normal de la vida cotidiana y conducen a la depresión. Su actitud negativa hacia la vida y el sentido refleja varias posiciones características del movimiento filosófico conocido como existencialismo. Los sinónimos y términos estrechamente relacionados incluyen angustia existencial, vacío existencial, neurosis existencial y alienación. Los diversos aspectos asociados a las crisis existenciales se dividen a veces en componentes emocionalesdividen a veces en componentes emocionales
, Osobní krize se dá považovat za zlom, kter … Osobní krize se dá považovat za zlom, který znenadání v průběhu dosavadního běžného života člověka nastal. Dá se popsat jako stav emočního rozrušení, který je doprovázen pocity úzkosti, deprese, hněvu a zmatku. Je charakterizována stavem ohrožení (psychického, fyzického i sociálního), poklesem sebeúcty, narušením dosavadní psychosociální rovnováhy, snížením schopnosti koncentrace. Jedná se také o ohrožení integrity člověka, o dočasnou ztrátu schopnosti správně manipulovat se svým životem v důsledku nastalé situace, s níž člověk není schopen se vyrovnat. Tato krize obvykle trvá 6 až 8 týdnů, ale může být i vleklá či latentní – buď trvá léta nebo se člověk se skutečností není schopen smířit nikdy. se skutečností není schopen smířit nikdy.
, Ekzistada krizo, ankaŭ konata kiel ekzista … Ekzistada krizo, ankaŭ konata kiel ekzistada timo, estas momentoj kiam individuoj pridubas ĉu iliaj vivoj havas signifon, celon aŭ valoron, kaj estas negative trafitaj per la kontemplado. Ĝi povas esti ofte, sed ne nepre, ligita al depresio aŭ neeviteble negativaj konjektoj intence en vivo kiel ekzemple la vaneco de ĉiu fortostreĉo (ekz. "se unu tagon mi estos forgesita, kio estas la signifo de ĉiuj miaj laboroj?"). Tiu ĉi temo de la signifo kaj celo de homa ekzisto estas grava fokuso de la filozofia tradicio de ekzistadismo. de la filozofia tradicio de ekzistadismo.
, الأزمات الوجودية هي لحظات يتساءل فيها الأف … الأزمات الوجودية هي لحظات يتساءل فيها الأفراد عما إذا كان لحياتهم معنى أو غرض أو قيمة، وتتأثر سلبًا بالتأمل. والأزمات الوجودية شائعة الارتباط -لكن ليست بالضرورة دوماً مرتبطة- بالاكتئاب أو التكهنات السلبية عن معنى الحياة (على سبيل المثال، «إن كنت سأُنسى في يوم من الأيام، فما الغاية من كل ما أفعله؟»). هذه المسألة المتعلقة بمعنى وهدف الوجود الإنساني هي المحور الرئيسي للفلسفة الوجودية.إنساني هي المحور الرئيسي للفلسفة الوجودية.
, Krisis eksistensial adalah suatu kondisi s … Krisis eksistensial adalah suatu kondisi seseorang yang tidak merasa nyaman mengenai pilihan hidup, makna hidup, serta kebebasan yang ada dalam hidup. Seseorang mempertanyakan mengenai tujuan hidup dan arti hidupnya, lalu gagal dalam menemukan jawaban tersebut. Sehingga, menyebabkan rasa frustasi dan menyebabkan tidak ada rasa semangat dalam menjalani hidup. Kebanyakan akan menganggap bahwa hidupnya tidak ada gunanya dan keberadaan dirinya dianggap tidak penting.keberadaan dirinya dianggap tidak penting.
, Екзистенційна кри́за — стан тривоги, відчуття глибокого психологічного дискомфорту у питаннях про сенс існування. Найпоширеніший у культурах, де основні потреби щодо виживання вже задоволені.
, Em psicologia e psicoterapia, as crises ex … Em psicologia e psicoterapia, as crises existenciais são conflitos internos caracterizados pela impressão de que a vida carece de sentido. Alguns autores também enfatizam a confusão sobre a identidade pessoal em sua definição. As crises existenciais são acompanhadas de ansiedade e estresse, muitas vezes a tal ponto que perturbam o funcionamento normal na vida cotidiana e levam à depressão. Sua atitude negativa em relação à vida e ao sentido reflete várias posições características do movimento filosófico conhecido como existencialismo. Sinônimos e termos intimamente relacionados incluem , vácuo existencial, neurose existencial e alienação. Os vários aspectos associados às crises existenciais são às vezes divididos em componentes emocionais, cognitivos e comportamentais. Os componentes emocios e comportamentais. Os componentes emoci
, Une crise existentielle (ou crise de la vi … Une crise existentielle (ou crise de la vie) est une crise qui peut se produire au cours de la vie d’un individu. Elle correspond aux moments où les individus se demandent si leur vie a un sens, un but ou de la valeur. Ce phénomène est communément mais pas nécessairement lié à une dépression. Le problème du sens et du but de l'existence est un sujet traité par le mouvement philosophique existentialiste.e mouvement philosophique existentialiste.
, Экзистенциальный кризис (лат. existentia — … Экзистенциальный кризис (лат. existentia — существование; др.-греч. κρίσις — решение, поворотный пункт) в психологии и психотерапии — это внутренний конфликт, характеризующийся ощущением, что жизнь лишена смысла. Некоторые авторы также подчёркивают путаницу в отношении личной идентичности в своём определении. Экзистенциальные кризисы сопровождаются тревогой и стрессом, часто до такой степени, что они нарушают нормальное функционирование человека в повседневной жизни и приводят к депрессии. Их негативное отношение к жизни и смыслу отражает различные позиции, характерные для философского движения, известного как экзистенциализм. Синонимы и близкородственные термины включают экзистенциальный страх, экзистенциальный вакуум, экзистенциальный невроз и отчуждение. Различные аспекты, связанные с эчуждение. Различные аспекты, связанные с э
|
