| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Prassilla di Sicione (in greco: Πράξιλλα, … Prassilla di Sicione (in greco: Πράξιλλα, Pràxilla; Sicione, 450 a.C. – ...) è stata una poetessa lirica greca antica vissuta nel V secolo a.C. e contemporanea di Telesilla. Antipatro di Tessalonica la pone al primo posto nel suo canone delle nove poetesse immortali. suo canone delle nove poetesse immortali.
, Praxila (antzinako grezieraz: Πράξιλλα) K.a. V. mendeko olerkari greko bat izan zen, Siziongoa.
, Praxilla (Oudgrieks: Πράξιλλα) was een dichteres uit Sikyon in de 5e eeuw voor onze jaartelling. We kennen haar werk slechts uit vijf fragmenten en vier verwijzingen.
, Praksilla z Sykionu (Praksylla, stgr. Πράξ … Praksilla z Sykionu (Praksylla, stgr. Πράξιλλα, łac. Praxilla) – grecka poetka z V wieku p.n.e. Jej twórczość była związana z kultem Dionizosa (m.in. dytyramby, erotyki). Przypisywane jej jest również według tradycji autorstwo 6 skoliów (pieśni biesiadnych). Od jej imienia pochodzi nazwa miary wiersza .jej imienia pochodzi nazwa miary wiersza .
, Praxila (en griego Πράξιλλα), fue una poet … Praxila (en griego Πράξιλλα), fue una poetisa griega del siglo V a.C. natural de Sición. Fue contemporánea de Telesila de Argos. Antípatro de Tesalónica la coloca en primer lugar en su lista de las nueve poetisas de "lengua inmortal". Fue muy valorada en su época. Prueba de ello es que Lisipo, un famoso escultor, hizo una estatua de bronce de ella. Además se encontró una cerámica con las cuatro primeras palabras de uno de sus poemas. "Una prueba añadida de la recepción de su obra en el siglo V a. C. procede del comediógrafo Aristófanes, que parodió versos de su poesía tanto en Avispas (v. 1238) como en Las Tesmoforiantes (v. 528). No es solo que él conociera su obra, sino que su parodia implica que esperaba que su auditorio ateniense también la reconociera." Se conserva poco de su obra, solo ocho fragmentos. Sus habilidades eran variadas: escribió canciones de banquete (escoliones), himnos y ditirambos (odas corales interpretadas en los festivales de Dioniso). Compuso un himno a Adonis del que se conserva un fragmento, en el que Adonis, en respuesta a una pregunta de las almas del otro mundo ("¿Qué es lo mejor que dejas atrás?"), contesta: Este fragmento se conserva porque Zenobio lo citó para explicar la expresión proverbial "Más tonto que el Adonis de Praxila" (porque la mención de los pepinos junto al sol y la luna parecía incongruente). Sin embargo, "un posible juego de palabras en el verso tres entre el pepino (en griego sicyos) y el nombre de la ciudad de origen de Praxila sugiere que podemos encontrar más de un nivel de significado en los versos de Adonis". Dado que las canciones de banquete eran una forma popular de entretenimiento, las obras de Praxila se cantaron hasta el siglo II a.C. "El hecho de que Praxila escribiera poesía de este tipo, destinada a cantarse en fiestas de las que las mujeres respetables estaban excluidas, ha llevado a especular que pudo ser una hetera, o prostituta, dado que este tipo de mujeres sí asistían a estas fiestas." Con el paso de los años, sus obras no eran tan valoradas. "Taciano (Contra los griegos 33) afirma que no dijo nada útil en su poesía, pero su crítica tiene poco valor para nosotros, dado que el punto de partida cristiano que adopta le lleva a criticar todas las obras de arte griegas." Es difícil hacer una valoración de la obra de Praxila, dado el escaso volumen de sus obra conservada. Praxila Inventó un metro dactílico conocido como .Inventó un metro dactílico conocido como .
, Praxilla of Sicyon (Greek: Πράξιλλα), was … Praxilla of Sicyon (Greek: Πράξιλλα), was a Greek lyric poet of the 5th century BC, from Sicyon on the Gulf of Corinth. Eusebius dates her floruit to 451/450 BC (the second year of the 82nd Olympiad). Little of Praxilla's work survives – five fragments in her own words, and three paraphrases by other authors. These vary in style: three are skolia (drinking songs) one is a hymn to Adonis, and one is a dithyramb. One of the skolia is in a metre named the Praxilleion after her. The three works known only in paraphrase are all versions of myths. In the second century AD, Athenaeus reports that Praxilla was particularly known for her skolia. Praxilla was well regarded in antiquity. Antipater of Thessalonica lists her first among his canon of nine "immortal-tongued" women poets, and the sculptor Lysippus (also from Sicyon) sculpted her in bronze. She was sufficiently well-known in classical Athens that two of Aristophanes' surviving plays (The Wasps and Thesmophoriazusae) parody her work. Her poetry was still remembered many centuries after her death: in the second century AD, her name was remembered in the proverb "sillier than Praxilla's Adonis", and the author Tatian cites her in his Address to the Greeks. Because three of the works attributed to Praxilla are drinking songs, and respectable women in classical Greece would normally have been excluded from the parties where such songs were performed, there has been some scholarly debate about Praxila's social position. Martin Litchfield West suggests that there were two Praxillas, one writing the skolia; the other, the more "respectable" choral songs and hymns. Other scholars have argued that, based on the attribution of skolia to Praxilla, she must have been a hetaira (a type of prostitute), though Jane McIntosh Snyder notes that there is no external evidence for this thesis. Ian Plant suggests the alternative hypothesis that she was a professional musician, composing songs for symposia because there was a market for such works. Alternatively, West suggests that the skolia were not written by Praxilla at all. Gregory Jones agrees, and argues that all of the surviving skolia attributed to particular poets are in fact derived from a non-elite oral literary tradition. Marchinus Van der Valk, who also endorses this theory, allows for the possibility that some skolia were "derived from" Praxilla's poetry and published in antiquity attributed to her. Praxilla was included in Judy Chicago's Heritage Floor. One of her fragments was adapted by Michael Longley in his poem "Praxilla", from the 2004 collection Snow Water.lla", from the 2004 collection Snow Water.
, Η Πράξιλλα (μέσα 5ου αιώνα π.Χ.) ήταν διθυραμβική ποιήτρια από την Σικυώνα. Ήταν καταξιωμένη κατά την εποχή που έζησε και οι στίχοι της θαυμάζονταν ευρέως, ενώ υπήρξε η δημιουργός του Πραξίλλειου ποιητικού μέτρου.
, Praxilla, 400-talet f.Kr, var en grekisk p … Praxilla, 400-talet f.Kr, var en grekisk poet och kompositör. Hon skrev hymner, visor och poem, främst om mytologiska ämnen och gudarnas kärleksliv, som ansågs jämbördiga med de verk som skrevs av Alcaeus och Anacreon. Hon ingår i den grupp av nio kvinnliga diktare som av jämförs med de nio muserna: Sapfo, Praxilla, Moero, Anyte, Erinna, Telesilla, Korinna, Nossis och Myrtis.na, Telesilla, Korinna, Nossis och Myrtis.
, Праксилла (Рrахillа; V ст. до н. е.) — дав … Праксилла (Рrахillа; V ст. до н. е.) — давньогрецька поетеса, відома, головним чином, своїми застільними піснями. Одна з дев'яти ліричних поетес, прославлених Плутархом («De mulierum virtutibus», c. 4). Проживала в Сікіоні, була відома близько 450 року до н. е., — в один час з Телесиллою, Вакхілідом і коміком Кратетом. Славилася своїми пареніями (застільними піснями) або сколіями. Вона складала також гімни і дифірамби.ми. Вона складала також гімни і дифірамби.
, Praxila (em grego Πράξιλλα) foi uma poetis … Praxila (em grego Πράξιλλα) foi uma poetisa grega do Século V a.C., contemporânea de Telesila de Argos. É a primeira das nove grandes poetisas líricas da Grécia antiga citadas por Antípatro da Thessalônica por sua "língua imortal" (Antologia Palatina 9:26).língua imortal" (Antologia Palatina 9:26).
, Praxil·la (en llatí Praxilla, en grec anti … Praxil·la (en llatí Praxilla, en grec antic Πράξιλλα) fou un poeta lírica grega, nascuda a Sició, que va florir a l'Olimpíada 82, cap al 450 aC. Va ser una de les nou poetes distingides amb l'epítet de les muses de la lírica, segons diuen Suides i l'Antologia palatina. Les seves històries eren eròtiques, basades en l'antiga mitologia dels doris. Lísip de Sició va fer una estàtua de Praxil·la que menciona Tacià. Alguns escolis seus van ser considerats entre les més famoses composicions d'aquesta mena. Alguns autors pensen que va escriure l'escoli conservat per Ateneu de Nàucratis, molt popular a Atenes. També va compondre ditirambes en versos heroics amb l'ús eventual de sistemes dactílics, i en què ocasionalment apareix l'hexàmetre. Una classe de vers logaèdic (que tenia un dactílic més que l') va ser anomenat praxil·leu (Πραξίλλειον) en honor seu. També va agafar el seu nom el vers jònic, un major braquicatalèctic. Va escriure un himne a Adonis del que es conserven tres versos. També un ditirambe sobre Aquil·les, del que només se'n conserva un vers que suggereix que es basava en Homer. S'han recollit d'ella alguns fragments de proverbis que havia popularitzat.ments de proverbis que havia popularitzat.
, Praxilla (altgriechisch Πράξιλλα Práxilla) … Praxilla (altgriechisch Πράξιλλα Práxilla) war eine griechische Dichterin im 5. Jahrhundert v. Chr. aus Sikyon. Sie schrieb Dithyramben, die zum allergrößten Teil verloren sind. Nur ein Vers in Hexametern ist erhalten. Sie soll weiter einen Hymnus an Adonis verfasst haben sowie Wein- und Gelagegedichte (Skolien). Ein logaödisches Versmaß, das Praxilleion, ist nach ihr benannt. In Antipaters Liste der altgriechischen Dichterinnen ist sie an erster Stelle aufgelistet. Lysipp erstellte ein Bronzebildnis Praxillas, das in ihrer Heimat aufgestellt wurde. Das von Erasmus von Rotterdam in seiner Adagia überlieferte Sprichwort „Dümmer als der Adonis der Praxilla“ (Adagia 2,9,11 „Stupidior Praxillae Adonide“) geht auf das von Zenobius zitierte Fragment des Hymnus an Adonis, zurück, in dem Adonis, als er gefragt wird, was unter all den Dingen, die er auf der Erde verlassen habe, das schönste sei, antwortet: "Die Sonne, der Mond, die Gurken und die Äpfel." Sonne und Mond auf eine Stufe mit Gurken zu stellen, schien lächerlich. mit Gurken zu stellen, schien lächerlich.
, Praksila de Sikiono (greke: Πράξιλλα), est … Praksila de Sikiono (greke: Πράξιλλα), estis influa lirika greka poetino de la 5-a jarcento a.K. naskita en Sikiono Golfo de Korinto , en nordo de Peloponezo. Ŝi edziniĝis al Akaikos, kaj havis filon kiun ili nomis Orkimedo. La edzo komprenante la pasion de Praksila al poezio, donacis al ŝi liron. Ekde sia junaĝo ŝi estis konata de siaj samurbanoj pro siaj kantverkoj, kaj ŝi kultivis la revon esti vaganta poetino. Revo kiu fariĝis realo kiam, ankoraŭ en la infanaĝo de sia filo, Praksila decidis forlasi siajn filon kaj edzon por partopreni en festivaloj de poezio tra la lando. Ĉi tio kaŭzis, ke en Orkimedo kreskis malamo kontraŭ ŝi. La legendo rakontas, ke post pluraj jaroj da vagado, dum la Peloponeza Milito, Praksila atingis la havenon de Creusis, kie okazos poezia festivalo. Ŝi ne suspektis, ke ŝia filo Orkimedo malkovris ŝian alvenon al festivalo kaj, ke li iris tien kun la plano ŝteli ŝian liron kiel venĝon pro ŝia forlaso. Per la helpo de la servisto de Praksila, li sukcesis konkretigi sian planon. Kiam Praksila eksciis pri la maltrafo de sia liro, tuj ŝi petis helpon de la soldatulino Kasandra por rericevi ĝin. Kasandra supozis, ke tio estis agado de Orkimedo, ŝi serĉis lin kaj pere de li trovis la banditojn, kiuj tenis la jam damaĝitan liron. Praksila urĝe riparigis sian liron ĝustatempe por la sekva prezentado. Poste Kasandra renkontiĝis kun Praksila kaj Orkimedo. Tiam li malkovris sian identecon kaj pravigis sian agon komparante la senton de perdo de la amata liro kun la perdo de la patrina amo en sia infanaĝo. En la 3-a jarcento antaŭ Kristo, Aristotelo de Bizanco starigis liston de la naŭ elstaraj lirikaj poetoj de la antikva greka kulturo. En tiu listo estas nur unu virino, Sapfo. Kelkajn jarcentojn poste la antikva greka poeto Antipatro de Tesaloniko (1-a jarcento a.k.) faris paralelan liston, kiu inkluzivas la naŭ plej eminentajn poetinojn de la greka lingvo: Praksila, Mero, Ánite, Sapfo, Erina, Telesilla, Korinna, Nóside, Mirtys. Praksila estas unua en lia listo de la “naŭ surteraj muzoj de la senmorta lingvo". Ŝi estis tre konata inter siaj samtempuloj, sed ankaŭ de siaj posteuloj: ŝiaj ‘bankedaj poemoj’, dediĉitaj al populara distro, estis kantataj ĝis la 2-a jarcento a.K.; Lisipo (4-a jarcento a.K.), fama skulptisto, faris bronzan statuon de Praksila; oni trovis ceramikon kun la unuaj kvar vortoj de unu el ŝiaj poemoj. Aldona pruvo pri la akcepto de ŝia verko en la 5-a jarcento, venas de la komedia aktoro kaj verkisto Aristofano (444-385 a.K.), kiu parodiis versojn de du el la poezioj de Praksila. Ne nur li sciis pri la verko de Praksila, sed lia parodio implicas, ke li esperas, ke lia atena publiko ankaŭ rekonos ĝin. Estas malfacile fari taksadon de la verko de Praksila pro la malgranda volumo de ŝia konservita verko, nur ok fragmentoj. Ŝiaj kapabloj estis diversaj, ŝi verkis ditirambojn, ĥorajn odojn prezentitajn ĉe la festivaloj dediĉitaj al Dio Dionizo, kiu estis origine parto de liaj ritoj. Ŝi verkis ‘bankedajn kantojn’, mallongajn lirikajn poemojn, kiuj estis kantataj kaj akompanataj per liro. Ĉefe ili glorigis la virtojn de la dioj kaj herooj. La fakto, ke Praksila verkis tiaspecan poezion por esti kantata ĉe bankedoj en kiuj estis ekskluditaj virinoj, pensigis, ke ŝi povus esti "hetera", kio estis la nomo, kiun ricevis en antikva Grekio tiu, kiu ĝenerale plenumis la funkciojn de artisto, prostituitino kaj kunulino. Kurioze kaj kontraste al plimulto de virinoj en antikva Grekio, heteroj ricevis edukadon, posedis ekonomian sendependecon kaj povis atingi grandan socian potencon; estis la solaj virinoj, kiuj povis partopreni simpoziojn; iliaj opinioj kaj kredoj estis tre respektataj de viroj. Praksila inventis metrikon konatan kiel ‘praksilion’ aŭ ‘daktilon’. Tio estas piedo kunmetita de unu longa silabo sekvata de du mallongaj. Ĝi estas la bazo de la verso uzata en la epopeo kaj en religia poezio. Fonto de tiu teksto estas artikolo numero 61 en la artikolserio Virinoj en muziko en la Esperanta Retradio, verkita de Sonia Risso el Urugvajo.radio, verkita de Sonia Risso el Urugvajo.
, Praxilla (grec ancien : Πράξιλλα) est une poétesse grecque du VIe ou Ve siècle av. J.-C., née à Sicyone.
, Праксилла (лат. Рrахillа; V в. до н. э.) — … Праксилла (лат. Рrахillа; V в. до н. э.) — древнегреческая поэтесса, известная, главным образом, своими застольными песнями. Одна из девяти лирических поэтесс, прославленных Плутархом («», c. 4). Проживала в Сикионе, была известна около 450 года до н. э., — в одно время с Телесиллой, Вакхилидом и комиком Кратетом. Славилась своими парэниями (застольными песнями) или . Она сочиняла также гимны и дифирамбы. Сохранившиеся незначительные остатки собраны у Neue (1844) и у Бергка (собрание текстов древнегреческой лирики «Poetae lyrici Graeci»; 2-е изд. 1853). Эти отрывки отличаются весёлым тоном и живостью выражения.чаются весёлым тоном и живостью выражения.
|
| rdfs:comment |
Praxila (antzinako grezieraz: Πράξιλλα) K.a. V. mendeko olerkari greko bat izan zen, Siziongoa.
, Praxilla (grec ancien : Πράξιλλα) est une poétesse grecque du VIe ou Ve siècle av. J.-C., née à Sicyone.
, Praxil·la (en llatí Praxilla, en grec anti … Praxil·la (en llatí Praxilla, en grec antic Πράξιλλα) fou un poeta lírica grega, nascuda a Sició, que va florir a l'Olimpíada 82, cap al 450 aC. Va ser una de les nou poetes distingides amb l'epítet de les muses de la lírica, segons diuen Suides i l'Antologia palatina. Va escriure un himne a Adonis del que es conserven tres versos. També un ditirambe sobre Aquil·les, del que només se'n conserva un vers que suggereix que es basava en Homer. S'han recollit d'ella alguns fragments de proverbis que havia popularitzat.ments de proverbis que havia popularitzat.
, Праксилла (Рrахillа; V ст. до н. е.) — дав … Праксилла (Рrахillа; V ст. до н. е.) — давньогрецька поетеса, відома, головним чином, своїми застільними піснями. Одна з дев'яти ліричних поетес, прославлених Плутархом («De mulierum virtutibus», c. 4). Проживала в Сікіоні, була відома близько 450 року до н. е., — в один час з Телесиллою, Вакхілідом і коміком Кратетом. Славилася своїми пареніями (застільними піснями) або сколіями. Вона складала також гімни і дифірамби.ми. Вона складала також гімни і дифірамби.
, Praxila (en griego Πράξιλλα), fue una poet … Praxila (en griego Πράξιλλα), fue una poetisa griega del siglo V a.C. natural de Sición. Fue contemporánea de Telesila de Argos. Antípatro de Tesalónica la coloca en primer lugar en su lista de las nueve poetisas de "lengua inmortal". Fue muy valorada en su época. Prueba de ello es que Lisipo, un famoso escultor, hizo una estatua de bronce de ella. Además se encontró una cerámica con las cuatro primeras palabras de uno de sus poemas. "Una prueba añadida de la recepción de su obra en el siglo V a. C. procede del comediógrafo Aristófanes, que parodió versos de su poesía tanto en Avispas (v. 1238) como en Las Tesmoforiantes (v. 528). No es solo que él conociera su obra, sino que su parodia implica que esperaba que su auditorio ateniense también la reconociera."itorio ateniense también la reconociera."
, Праксилла (лат. Рrахillа; V в. до н. э.) — … Праксилла (лат. Рrахillа; V в. до н. э.) — древнегреческая поэтесса, известная, главным образом, своими застольными песнями. Одна из девяти лирических поэтесс, прославленных Плутархом («», c. 4). Проживала в Сикионе, была известна около 450 года до н. э., — в одно время с Телесиллой, Вакхилидом и комиком Кратетом. Славилась своими парэниями (застольными песнями) или . Она сочиняла также гимны и дифирамбы.ли . Она сочиняла также гимны и дифирамбы.
, Η Πράξιλλα (μέσα 5ου αιώνα π.Χ.) ήταν διθυραμβική ποιήτρια από την Σικυώνα. Ήταν καταξιωμένη κατά την εποχή που έζησε και οι στίχοι της θαυμάζονταν ευρέως, ενώ υπήρξε η δημιουργός του Πραξίλλειου ποιητικού μέτρου.
, Praksila de Sikiono (greke: Πράξιλλα), est … Praksila de Sikiono (greke: Πράξιλλα), estis influa lirika greka poetino de la 5-a jarcento a.K. naskita en Sikiono Golfo de Korinto , en nordo de Peloponezo. Ŝi edziniĝis al Akaikos, kaj havis filon kiun ili nomis Orkimedo. La edzo komprenante la pasion de Praksila al poezio, donacis al ŝi liron. Ekde sia junaĝo ŝi estis konata de siaj samurbanoj pro siaj kantverkoj, kaj ŝi kultivis la revon esti vaganta poetino. Revo kiu fariĝis realo kiam, ankoraŭ en la infanaĝo de sia filo, Praksila decidis forlasi siajn filon kaj edzon por partopreni en festivaloj de poezio tra la lando. Ĉi tio kaŭzis, ke en Orkimedo kreskis malamo kontraŭ ŝi. ke en Orkimedo kreskis malamo kontraŭ ŝi.
, Praxilla, 400-talet f.Kr, var en grekisk p … Praxilla, 400-talet f.Kr, var en grekisk poet och kompositör. Hon skrev hymner, visor och poem, främst om mytologiska ämnen och gudarnas kärleksliv, som ansågs jämbördiga med de verk som skrevs av Alcaeus och Anacreon. Hon ingår i den grupp av nio kvinnliga diktare som av jämförs med de nio muserna: Sapfo, Praxilla, Moero, Anyte, Erinna, Telesilla, Korinna, Nossis och Myrtis.na, Telesilla, Korinna, Nossis och Myrtis.
, Praxilla (altgriechisch Πράξιλλα Práxilla) … Praxilla (altgriechisch Πράξιλλα Práxilla) war eine griechische Dichterin im 5. Jahrhundert v. Chr. aus Sikyon. Sie schrieb Dithyramben, die zum allergrößten Teil verloren sind. Nur ein Vers in Hexametern ist erhalten. Sie soll weiter einen Hymnus an Adonis verfasst haben sowie Wein- und Gelagegedichte (Skolien). Ein logaödisches Versmaß, das Praxilleion, ist nach ihr benannt. In Antipaters Liste der altgriechischen Dichterinnen ist sie an erster Stelle aufgelistet. Lysipp erstellte ein Bronzebildnis Praxillas, das in ihrer Heimat aufgestellt wurde.as, das in ihrer Heimat aufgestellt wurde.
, Praksilla z Sykionu (Praksylla, stgr. Πράξ … Praksilla z Sykionu (Praksylla, stgr. Πράξιλλα, łac. Praxilla) – grecka poetka z V wieku p.n.e. Jej twórczość była związana z kultem Dionizosa (m.in. dytyramby, erotyki). Przypisywane jej jest również według tradycji autorstwo 6 skoliów (pieśni biesiadnych). Od jej imienia pochodzi nazwa miary wiersza .jej imienia pochodzi nazwa miary wiersza .
, Praxilla of Sicyon (Greek: Πράξιλλα), was … Praxilla of Sicyon (Greek: Πράξιλλα), was a Greek lyric poet of the 5th century BC, from Sicyon on the Gulf of Corinth. Eusebius dates her floruit to 451/450 BC (the second year of the 82nd Olympiad). Little of Praxilla's work survives – five fragments in her own words, and three paraphrases by other authors. These vary in style: three are skolia (drinking songs) one is a hymn to Adonis, and one is a dithyramb. One of the skolia is in a metre named the Praxilleion after her. The three works known only in paraphrase are all versions of myths. In the second century AD, Athenaeus reports that Praxilla was particularly known for her skolia.lla was particularly known for her skolia.
, Praxila (em grego Πράξιλλα) foi uma poetis … Praxila (em grego Πράξιλλα) foi uma poetisa grega do Século V a.C., contemporânea de Telesila de Argos. É a primeira das nove grandes poetisas líricas da Grécia antiga citadas por Antípatro da Thessalônica por sua "língua imortal" (Antologia Palatina 9:26).língua imortal" (Antologia Palatina 9:26).
, Prassilla di Sicione (in greco: Πράξιλλα, … Prassilla di Sicione (in greco: Πράξιλλα, Pràxilla; Sicione, 450 a.C. – ...) è stata una poetessa lirica greca antica vissuta nel V secolo a.C. e contemporanea di Telesilla. Antipatro di Tessalonica la pone al primo posto nel suo canone delle nove poetesse immortali. suo canone delle nove poetesse immortali.
, Praxilla (Oudgrieks: Πράξιλλα) was een dichteres uit Sikyon in de 5e eeuw voor onze jaartelling. We kennen haar werk slechts uit vijf fragmenten en vier verwijzingen.
|
