| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Пеліка (грец. πελίκη) — давньогрецька посу … Пеліка (грец. πελίκη) — давньогрецька посудина, поширена в Аттиці форма амфори. В Аттиці їх також називали стамносами. Пеліка на відміну від звичайних амфор має підставку, яка дозволяє їй зберігати вертикальне положення. У пелік зазвичай були дві ручки, але не було кришки. Як правило, вони відрізняються плавної формою переходу від вінчика до круглого корпусу. Шийка досить розширена до кромки. Вперше пеліки з'явилися наприкінці 6 століття до н. е. в майстернях, так званої, «групи піонерів» — вазописців червонофігурного стилю. Пеліки використовувалися, в першу чергу, на сімпосіях.истовувалися, в першу чергу, на сімпосіях.
, Пели́ка (др.-греч. πελίκη) — древнегреческ … Пели́ка (др.-греч. πελίκη) — древнегреческий двуручный сосуд для вина или масла плавных очертаний с относительно широким устьем и туловом характерной каплевидной формы на невысокой кольцевидной ножке. Считается разновидностью амфоры, но, в отличие от амфор, имеет расширение тулова не в верхней, а в нижней части, что обеспечивает бóльшую устойчивость наполненного жидкостью сосуда. Пелики чаще других сосудов использовали для росписи, поскольку их форма позволяла размещать на её поверхности сложные многофигурные композиции. Пелики появились в античном керамическом производстве не ранее конца VI — начала V в. до н. э. Просуществовав на протяжении почти двух столетий в практике аттических гончаров и вазописцев, пелика исчезла из обихода греков вместе с другими традиционными формами древнегреческих керамических сосудов. С исчезновением краснофигурной вазописи прекратился и ввоз таких сосудов в древнегреческие колонии. В некоторых регионах местные мастера продолжали выделывать глиняные сосуды тех форм, которые были привычны местным жителям, не имевшим более возможности приобретать для своих нужд привозные изделия. Так, например, на Боспоре найдено большое количество поздних античных пелик, сохранивших в целом форму аттических сосудов, переживших в причерноморском исполнении аттические на несколько десятилетий. Шедевром искусства является так называемая «Пелика с ласточкой» — античный сосуд с росписью краснофигурного стиля из собрания Государственного Эрмитажа в Санкт-Петербурге, предположительно созданный в аттической мастерской мастера Евфрония, работавшего в 510—460 гг. до н. э. Мастер Евфроний, вероятно, сначала был только вазописцем, а затем стал владельцем мастерской. Он известен тем, что в свои композиции смело вводил бытовые темы и лирические мотивы, которые обычно не включались в «высокий жанр» мифологических сюжетов. «Заставляя своих персонажей говорить, наш вазописец писал около каждого произносимые им слова. Это обогащало фабулу, вкладывало в неё большее содержание, показывало зрителю иной раз не только действие, но даже характер действующих лиц». Однако в последние годы традиционная атрибуция В. Д. Блаватского, О. Ф. Вальдгауера и подвергается сомнению из-за явных стилевых отличий данной росписи от других произведений мастера Евфрония. На лицевой стороне «Пелики с ласточкой» в трапециевидном обрамлении представлена лирическая сцена. Сидящий на стуле юноша, указывая рукой в небо, обращает внимание на ласточку, вестницу весны, и восклицает: «Смотри: ласточка» (др.-греч. ιδοu χελιδών). Сидящий напротив юноши мужчина разворачивается (мастер умело изображает фигуру в сложном ракурсе) и, запрокинув голову, подтверждает: «Правда, клянусь Гераклом» (др.-греч. uη τον Ηραχλεα). Ещё один участник сцены, мальчик справа, поднимая руку вверх, кричит в восторге: «Вот она» (др.-греч. αuτηι). Диалог завершает надпись: «Уже весна» (др.-греч. Εαρ ήδη). В античной поэзии известны стихотворения, посвящённые весне и прилёту ласточек. Но говорящее произведение искусства, столь непосредственно передающее настроение персонажей, — редкое явление. Характерно пространственное решение росписи. Изображённые мастером фигуры находятся на одном уровне, они «прикреплены» к горизонтальной линии обрамления. Но благодаря ракурсам, жестам и, в немалой степени, кривизне поверхности сосуда чёрный фон росписи воспринимается пространством, воздухом и даже небом, в котором летит ласточка — символ весны., в котором летит ласточка — символ весны.
, La pelìke (πελίκη, al plurale πελίκαι, pel … La pelìke (πελίκη, al plurale πελίκαι, pelìkai) è un vaso, utilizzato come contenitore di liquidi, con imboccatura larga e profilo continuo e con il massimo diametro del corpo in prossimità del piede, al quale si unisce senza stelo (una forma simile all'anfora di tipo C). Ha due anse verticali a nastro o con costolatura centrale. Comparve ad Atene nell'ultimo quarto del VI secolo a.C., solo in seguito all'introduzione della tecnica a figure rosse, benché ne esistano esemplari dipinti a figure nere, e la sua produzione continuò fino al IV secolo a.C. Sembra essere stata una creazione del Gruppo dei pionieri. Col tempo tende ad assumere un orlo più ampio il quale, nel IV secolo a.C., raggiunge il diametro massimo del ventre. Esiste una variante della pelike che presenta il collo distinto; è meno comune, ma si ritiene sia stata la variante più antica. Il termine è impiegato dagli archeologi moderni per indicare questa particolare forma di anfora, ma era usato in antichità per indicare una indifferenziata serie di oggetti a forma aperta. Dal 450 a.C. circa vengono impiegate anche come contenitori per le ceneri dei defunti. Fu particolarmente usata, in una versione di minori dimensioni, nella ceramica di Gnathia.ori dimensioni, nella ceramica di Gnathia.
, Pélice, pelica, pelique o pélike (en grieg … Pélice, pelica, pelique o pélike (en griego: πελίκη y en plural: pelikai) es un recipiente de cerámica griega, catalogado como variedad del ánfora, pero con la base más ancha. Tiene dos asas verticales y enfrentadas que bajan desde la boca hasta el inicio del cuerpo casi esférico. Se supone su uso para el almacenamiento y transporte de alimentos líquidos (como el vino) o sólidos. Aparece como tal recipiente en Atenas a fines del siglo VI a. C. y se documenta hasta el siglo IV a. C.C. y se documenta hasta el siglo IV a. C.
, Pelike (en grec antic: πελίκη /pelíke, i e … Pelike (en grec antic: πελίκη /pelíke, i en plural: pelikai, «copa») és un recipient de ceràmica grega, amb la boca ampla i de perfil continu i amb el diàmetre màxim del cos a la zona del peu, a la qual s'uneix sense tija (una de manera similar àmfora tipus C). Compta amb dues nanses verticals i enfrontades que baixen des de la boca fins a l'inici del cos, o amb una nervadura central.nici del cos, o amb una nervadura central.
, Η πελίκη ήταν τύπος αρχαίου ελληνικού αγγε … Η πελίκη ήταν τύπος αρχαίου ελληνικού αγγείου. Εξελίχτηκε στα αγγειοπλαστικά εργαστήρια της Αττικής και διαδόθηκε και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Διαφέρει από τον αμφορέα και τον . Ως προς τον αμφορέα έχει πλατύτερη βάση και ευρύτερη κοιλία στο κάτω ήμισυ του αγγείου. Όπως και ο αμφορέας έχει δύο χειρολαβές. Το στόμιο ήταν ανοιχτό, χωρίς καπάκι και με φαρδύ άνοιγμα. Πρωτοπαρουσιάστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. στα εργαστήρια των πρωτοπόρων. αιώνα π.Χ. στα εργαστήρια των πρωτοπόρων.
, La péliké ou pélikè (en grec ancien : πελί … La péliké ou pélikè (en grec ancien : πελίκη / pelíkê), contrairement à l'amphore, se caractérise par sa panse élargie vers le bas et son embouchure plus large. Comme l'amphore, en revanche, elle est munie de deux anses. Elle servait à la conservation de denrées.Elle servait à la conservation de denrées.
, Pélica (em grego: Πελίκη; romaniz.: Pelíke … Pélica (em grego: Πελίκη; romaniz.: Pelíke; pl. πελίκαι) é uma vasilhame cerâmico grego antigo similar a uma ânfora que se caracteriza por sua barriga estendida para baixo e sua boca mais larga. O termo pélica não fora aplicado pelos antigos para referir-se a este tipo de cerâmica, tendo sido adotado pelos arqueólogos modernos. A "pélica" antiga é variadamente descrita como cílice, (ou pequena enócoa) e . Acredita-se que poderia ter sido criado pelo tempo do estabelecimento da técnica de figuras vermelhas, embora há exemplos de pélicas com figuras negras. Os primeiros exemplos de pélicas aparecem na figura vermelha ática após 520 a.C. e permaneceram populares através do século IV a.C.. Sua forma provavelmente fora tomada por empréstimo de cerâmicos de Gnácia, na Apúlia, onde tornar-se-ia mais fina e fantasiosa. onde tornar-se-ia mais fina e fantasiosa.
, Eine Pelike (altgriechisch πελίκη pelíkē) … Eine Pelike (altgriechisch πελίκη pelíkē) ist eine zunächst in antiken attischen Werkstätten geschaffene Sonderform der Amphora, die später auch in anderen Gegenden Griechenlands produziert wurde. Peliken haben anders als normale Amphoren einen festen Standfuß, wodurch sie sehr stabil stehen. Ihr breitester Durchmesser lag in der unteren Hälfte des Gefäßes. Die Gefäße hatten zwei vertikale Henkel und keine Deckel. In der Regel ist bei ihnen der Übergang zwischen Hals und dem bauchig gedrungenen Körper fließend. Die Mündung war recht breitwandig. Erstmals wurden Peliken am Ende des 6. Jahrhunderts v. Chr. in den Werkstätten der sogenannten Pioniergruppe der rotfigurigen Vasenmalerei geschaffen. Mit der Halspelike gibt es eine seltene Spezialform dieses Tonkruges. Bei dieser ist der Hals abgesetzt, also nicht fließend, und der Umriss ist generell weniger kugelförmig. Verwendet wurden Peliken in erster Linie als Weingefäße beim Symposion und zur Aufbewahrung von Öl. Daneben konnten sie aber auch bei der Lagerung anderer Flüssigkeiten oder fester Waren Einsatz finden. Ab etwa 450 v. Chr. diente die Pelike auch zur Aufbewahrung der Asche in Grabmälern. Auf Bildinschriften wurden sie als Stamnos bezeichnet, doch setzte sich dieser Begriff in der modernen Archäologie für eine andere Vasenform durch.chäologie für eine andere Vasenform durch.
, Peliké (řecky πελίκη) je široká starověká … Peliké (řecky πελίκη) je široká starověká řecká varianta amfory na nízké nožce. Avšak na rozdíl od amfory se její tělo zužuje směrem nahoru. Poprvé se v Řecku objevuje koncem 6. století př. n. l. a je používána až do 4. století př. n. l., kdy dosáhla nejvyšší obliby. Měla dvě vertikální ucha umístěná na krku, který nebyl nijak oddělen od plecí. Jejich malířská výzdoba většinou obsahuje scény s lidskými postavami. Samotný výraz Peliké je konvenční a v antické literatuře je běžně popisován pro popis jiných tvarů keramiky (kylix, …).ro popis jiných tvarů keramiky (kylix, …).
, Pelike (gr. πελίκη, l.mn. πελίκαι pelikai) … Pelike (gr. πελίκη, l.mn. πελίκαι pelikai) – waza będąca swoistą odmianą amfory, która weszła w użycie pod koniec VI w. p.n.e. i jako forma przetrwała do końca istnienia greckiej ceramiki malowanej. Zasadniczo służyła do przechowywania płynów, lecz nierzadko również jako urna pogrzebowa. Pelike wyróżnia się stosunkowo szeroką podstawą i workowatym korpusem o podwyższonym, zaokrąglonym brzuścu, z reguły przechodzącym łagodnie w skróconą, szeroką szyję z płaskim i dość szerokim wylewem; opatrzona jest dwoma pionowymi, niewysokimi imadłami (uchwytami). Zazwyczaj nie ma pokrywy (z wyjątkiem naczyń używanych jako urny). Z ikonografii czytelnie wynika, że z naczynia tego korzystano na sympozjonach. Nie jest to oryginalna i poprawna nazwa tej wazy (greckie słowo oznacza faktycznie czarkę lub pucharek). W inskrypcjach bywa ona określana jako stamnos (co jednak w nauce przeniesiono na inny kształt starogreckiego naczynia). Nazwę zapożyczono od autorów starożytnych, u których dotyczy ona różnych typów naczyń (np. kyliksu, lekanis), została jednak przyjęta przez wczesnych badaczy starożytności i jest konsekwentnie używana dotychczas. Pelike pojawia się w Atenach w ostatniej ćwierci VI wieku p.n.e., w zaraniu stosowania techniki czerwonofigurowej w ceramice przez tzw. grupę pionierów i prawdopodobnie jest ich tworem. Stanowi formę typową dla tego okresu zdobnictwa, choć istnieją też pelike dekorowane czarnofigurowo. Mimo podobieństwa do amfory typu C, w odróżnieniu od niej charakteryzuje się szeroką, stabilną stopką. W późniejszym czasie (zwłaszcza w IV w. p.n.e.) pierwotna jej forma ulega przekształceniu, m.in. poprzez wysmuklenie korpusu i wydłużenie imadeł wraz z rozszerzeniem wylewu; niektóre wazy cechuje wyraźnie wyodrębniona szyja. W IV stuleciu p.n.e. jest naczyniem typowym dla stylu kerczeńskiego i należy do form z upodobaniem stosowanych w ceramice południowoitalskiej (apulskiej i kampańskiej); w wersji o zmniejszonym rozmiarze jest typowa dla ceramiki w stylu Gnathia. Dane wykopaliskowe wyraźnie świadczą, iż pelike stanowiły część inwentarza grobowego. Wiadomo, że od ok. 450 r. p.n.e. były wykorzystywane jako urny na prochy zmarłego – w tej funkcji nie zdobiono ich jednak, a jedynie pokrywano czarnym pokostem i zaopatrywano w pokrywę.
* Czarnofigurowa pelike z końca VI w. p.n.e.
* Pelike-urna pogrzebowa (ok. 430 p.n.e.)
* Apulska pelike ze schyłku IV w. p.n.e.
* Mała pelike w stylu Gnathia (IV w. p.n.e.)Mała pelike w stylu Gnathia (IV w. p.n.e.)
, A pelike (Ancient Greek: πελίκη) is a one- … A pelike (Ancient Greek: πελίκη) is a one-piece ceramic container similar to an amphora. It has two open handles that are vertical on their lateral aspects and even at the side with the edge of the belly, a narrow neck, a flanged mouth, and a sagging, almost spherical belly. Unlike the often-pointed bottom of many amphorae, the pelike's bottom is always flanged so it will stand on its own. Pelikes are often intricately painted, usually depicting a scene involving people. The shape first appeared at the end of the 6th century BCE and continued to the 4th century BCE. The pelike's function is not known for certain, but many classical experts speculate, due to its shape, the locations they have been found and the subject matter they are decorated with, that pelikes were wine containers.d with, that pelikes were wine containers.
|
| rdfs:comment |
Pelike (en grec antic: πελίκη /pelíke, i e … Pelike (en grec antic: πελίκη /pelíke, i en plural: pelikai, «copa») és un recipient de ceràmica grega, amb la boca ampla i de perfil continu i amb el diàmetre màxim del cos a la zona del peu, a la qual s'uneix sense tija (una de manera similar àmfora tipus C). Compta amb dues nanses verticals i enfrontades que baixen des de la boca fins a l'inici del cos, o amb una nervadura central.nici del cos, o amb una nervadura central.
, Pelike (gr. πελίκη, l.mn. πελίκαι pelikai) … Pelike (gr. πελίκη, l.mn. πελίκαι pelikai) – waza będąca swoistą odmianą amfory, która weszła w użycie pod koniec VI w. p.n.e. i jako forma przetrwała do końca istnienia greckiej ceramiki malowanej. Zasadniczo służyła do przechowywania płynów, lecz nierzadko również jako urna pogrzebowa. Dane wykopaliskowe wyraźnie świadczą, iż pelike stanowiły część inwentarza grobowego. Wiadomo, że od ok. 450 r. p.n.e. były wykorzystywane jako urny na prochy zmarłego – w tej funkcji nie zdobiono ich jednak, a jedynie pokrywano czarnym pokostem i zaopatrywano w pokrywę.
*
*
*
*stem i zaopatrywano w pokrywę.
*
*
*
*
, Pélica (em grego: Πελίκη; romaniz.: Pelíke … Pélica (em grego: Πελίκη; romaniz.: Pelíke; pl. πελίκαι) é uma vasilhame cerâmico grego antigo similar a uma ânfora que se caracteriza por sua barriga estendida para baixo e sua boca mais larga. O termo pélica não fora aplicado pelos antigos para referir-se a este tipo de cerâmica, tendo sido adotado pelos arqueólogos modernos. A "pélica" antiga é variadamente descrita como cílice, (ou pequena enócoa) e .crita como cílice, (ou pequena enócoa) e .
, La péliké ou pélikè (en grec ancien : πελί … La péliké ou pélikè (en grec ancien : πελίκη / pelíkê), contrairement à l'amphore, se caractérise par sa panse élargie vers le bas et son embouchure plus large. Comme l'amphore, en revanche, elle est munie de deux anses. Elle servait à la conservation de denrées.Elle servait à la conservation de denrées.
, Peliké (řecky πελίκη) je široká starověká … Peliké (řecky πελίκη) je široká starověká řecká varianta amfory na nízké nožce. Avšak na rozdíl od amfory se její tělo zužuje směrem nahoru. Poprvé se v Řecku objevuje koncem 6. století př. n. l. a je používána až do 4. století př. n. l., kdy dosáhla nejvyšší obliby. Měla dvě vertikální ucha umístěná na krku, který nebyl nijak oddělen od plecí. Jejich malířská výzdoba většinou obsahuje scény s lidskými postavami. Samotný výraz Peliké je konvenční a v antické literatuře je běžně popisován pro popis jiných tvarů keramiky (kylix, …).ro popis jiných tvarů keramiky (kylix, …).
, Η πελίκη ήταν τύπος αρχαίου ελληνικού αγγε … Η πελίκη ήταν τύπος αρχαίου ελληνικού αγγείου. Εξελίχτηκε στα αγγειοπλαστικά εργαστήρια της Αττικής και διαδόθηκε και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Διαφέρει από τον αμφορέα και τον . Ως προς τον αμφορέα έχει πλατύτερη βάση και ευρύτερη κοιλία στο κάτω ήμισυ του αγγείου. Όπως και ο αμφορέας έχει δύο χειρολαβές. Το στόμιο ήταν ανοιχτό, χωρίς καπάκι και με φαρδύ άνοιγμα. Πρωτοπαρουσιάστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. στα εργαστήρια των πρωτοπόρων. αιώνα π.Χ. στα εργαστήρια των πρωτοπόρων.
, Eine Pelike (altgriechisch πελίκη pelíkē) … Eine Pelike (altgriechisch πελίκη pelíkē) ist eine zunächst in antiken attischen Werkstätten geschaffene Sonderform der Amphora, die später auch in anderen Gegenden Griechenlands produziert wurde. Peliken haben anders als normale Amphoren einen festen Standfuß, wodurch sie sehr stabil stehen. Ihr breitester Durchmesser lag in der unteren Hälfte des Gefäßes. Die Gefäße hatten zwei vertikale Henkel und keine Deckel. In der Regel ist bei ihnen der Übergang zwischen Hals und dem bauchig gedrungenen Körper fließend. Die Mündung war recht breitwandig. Erstmals wurden Peliken am Ende des 6. Jahrhunderts v. Chr. in den Werkstätten der sogenannten Pioniergruppe der rotfigurigen Vasenmalerei geschaffen. Mit der Halspelike gibt es eine seltene Spezialform dieses Tonkruges. Bei dieser ist der Hals abgses Tonkruges. Bei dieser ist der Hals abg
, La pelìke (πελίκη, al plurale πελίκαι, pel … La pelìke (πελίκη, al plurale πελίκαι, pelìkai) è un vaso, utilizzato come contenitore di liquidi, con imboccatura larga e profilo continuo e con il massimo diametro del corpo in prossimità del piede, al quale si unisce senza stelo (una forma simile all'anfora di tipo C). Ha due anse verticali a nastro o con costolatura centrale. Il termine è impiegato dagli archeologi moderni per indicare questa particolare forma di anfora, ma era usato in antichità per indicare una indifferenziata serie di oggetti a forma aperta.erenziata serie di oggetti a forma aperta.
, Пеліка (грец. πελίκη) — давньогрецька посу … Пеліка (грец. πελίκη) — давньогрецька посудина, поширена в Аттиці форма амфори. В Аттиці їх також називали стамносами. Пеліка на відміну від звичайних амфор має підставку, яка дозволяє їй зберігати вертикальне положення. У пелік зазвичай були дві ручки, але не було кришки. Як правило, вони відрізняються плавної формою переходу від вінчика до круглого корпусу. Шийка досить розширена до кромки. Вперше пеліки з'явилися наприкінці 6 століття до н. е. в майстернях, так званої, «групи піонерів» — вазописців червонофігурного стилю. Пеліки використовувалися, в першу чергу, на сімпосіях.истовувалися, в першу чергу, на сімпосіях.
, A pelike (Ancient Greek: πελίκη) is a one- … A pelike (Ancient Greek: πελίκη) is a one-piece ceramic container similar to an amphora. It has two open handles that are vertical on their lateral aspects and even at the side with the edge of the belly, a narrow neck, a flanged mouth, and a sagging, almost spherical belly. Unlike the often-pointed bottom of many amphorae, the pelike's bottom is always flanged so it will stand on its own. Pelikes are often intricately painted, usually depicting a scene involving people. The shape first appeared at the end of the 6th century BCE and continued to the 4th century BCE. BCE and continued to the 4th century BCE.
, Pélice, pelica, pelique o pélike (en grieg … Pélice, pelica, pelique o pélike (en griego: πελίκη y en plural: pelikai) es un recipiente de cerámica griega, catalogado como variedad del ánfora, pero con la base más ancha. Tiene dos asas verticales y enfrentadas que bajan desde la boca hasta el inicio del cuerpo casi esférico. Se supone su uso para el almacenamiento y transporte de alimentos líquidos (como el vino) o sólidos. Aparece como tal recipiente en Atenas a fines del siglo VI a. C. y se documenta hasta el siglo IV a. C.C. y se documenta hasta el siglo IV a. C.
, Пели́ка (др.-греч. πελίκη) — древнегреческ … Пели́ка (др.-греч. πελίκη) — древнегреческий двуручный сосуд для вина или масла плавных очертаний с относительно широким устьем и туловом характерной каплевидной формы на невысокой кольцевидной ножке. Считается разновидностью амфоры, но, в отличие от амфор, имеет расширение тулова не в верхней, а в нижней части, что обеспечивает бóльшую устойчивость наполненного жидкостью сосуда. Пелики чаще других сосудов использовали для росписи, поскольку их форма позволяла размещать на её поверхности сложные многофигурные композиции.ерхности сложные многофигурные композиции.
|
