| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Die byzantinische Zeit begann in Ägypten i … Die byzantinische Zeit begann in Ägypten im Jahr 395 mit der Aufteilung des Römischen Reichs, wonach Ägypten zum Ostreich (Byzanz) gehörte. Sie kann ebenso gut als bruchlose Fortsetzung bzw. zweiter Abschnitt der spätantiken griechisch-römischen Phase des Landes verstanden werden und endete mit der Eroberung des Landes durch die Araber im Jahre 642. des Landes durch die Araber im Jahre 642.
, En la epoko de la Bizanca Imperio, Egiptio … En la epoko de la Bizanca Imperio, Egiptio estis organizita en ŝtata unuo nomata Diocezo de Egiptio (latine Dioecesis Aegypti, greke Διοίκησις Αἰγύπτου - diocezo (administra unuo) de la Bizanca Imperio, do la orienta parto de la malfrua Romia Imperio, kiu inkluzivis la antaŭajn romiajn provincojn Aegyptus kaj Cirenaica. Ĝia ĉefurbo estis en Aleksandrio, kaj ĝia reganto havis la solan titolon de praefectus augustalis (Aŭgusta Prefekto, de la rango vir spectabilis, viro notinda/rigardinda) anstataŭ la ordinara diocezestra titolo vicarius. La diocezo estis komence parto de la diocezo de la Oriento, sed en la jaro 370, ĝi iĝis aparta unuo, kiu daŭris ĝis la teritorioj estis fine invadita de la islama konkero de Egiptio en la 640-aj jaroj. La diocezo estis inkludita en la Pretoria gubernio de la Oriento kaj ĝi inkludis origine kvin provincoj:
* Aegyptus Iovia, poste renomita Aegyptus - ĝi inkluzivis la okcidentan Nildelton kaj havis Aleksandrion kiel ĉefurbo;
* Aegyptus Herculia, poste renomita Augustamnica - ĝi formis parton de la orienta delto, kun Pelusium kiel ĉefurbo;
* Tebaido, kiu estis barita sude de la Unua Katarakto de la Nilo kaj de la urbo Asuano, kun Ptolemais Hermiou kiel ĉefurbo;
* Libio Malsupra (aŭ Interna), koresponda al Marmarica, kun Paraetonium kiel ĉefurbo;
* Libio Supra (aŭ Ekstera), koresponda al Cirenaica, kun Ptolemais kiel ĉefurbo. La atributoj Iovia kaj Herculia rilatigis al la tetrarkoj Diokleciano kaj Maksimiano respektive, kaj estis poste ŝanĝitaj pro forpreni la nekristanismajn konotaciojn.o forpreni la nekristanismajn konotaciojn.
, Византийский период в истории Египта начал … Византийский период в истории Египта начался с раздела Римской империи в 395 году. Являясь продолжением позднеантичного периода римского Египта, византийский период закончился завоеванием этой провинции арабами в 646 году. Византийская эпоха в истории Египта была отмечена полной победой христианства над традиционными верованиями, ростом влияния александрийского патриарха, зарождением и распространением монастырей и киновий. В экономическом отношении Египет был чрезвычайно важен для империи — на начало VI века валовой объём его продукции оценивается в 20 000 000 солидов, провинция давала 3/8 налогов империи и 240 000 тонн пшеницы ежегодно.в империи и 240 000 тонн пшеницы ежегодно.
, El periodo bizantino de Egipto comienza a … El periodo bizantino de Egipto comienza a la muerte de Teodosio en el 395, cuando el Imperio Romano queda dividido en dos, quedando la provincia de Ægyptus junto a las provincias de Macedonia, Grecia, Palestina, Tracia y Anatolia en el denominado Imperio Romano de Oriente, con capital en Constantinopla. Terminará este período con la conquista árabe en 639/645. Durante los siglos V y VI, el Imperio romano de Oriente fue basculando lentamente al Imperio Bizantino, un estado cristiano de lengua griega, que tenía poco en común con el antiguo Imperio Romano, que desapareció en el año 476 cuando Odoacro depuso al último emperador del Imperio romano de Occidente, Rómulo Augústulo. Por el contrario, el Egipto bizantino experimentó un largo periodo de paz, desde el siglo V hasta principios del siglo VII, lo que le permitió experimentar un floreciente comercio y vida intelectual. Alejandría, una verdadera megalópolis de su época llegó a reunir a grandes filósofos y matemáticos alrededor de su Museion y fue también la sede de una iglesia con una profunda vida espiritual. La antigua cultura egipcia fue olvidada poco a poco debido a la desaparición del sacerdocio pagano, pues ya en el año 392, el propio Teodosio había ordenado cerrar todos los templos paganos del Imperio Romano. Sólo se salvó uno de ellos, el complejo de templos de Filae, dedicado a la diosa Isis y a otras divinidades nubias, que permanecería abierto por motivos políticos, para no ofender a las poblaciones nubias que tenían gran devoción, siendo hasta tal punto, de vital importancia para el comercio con el sur. Ya apenas nadie era capaz de leer los jeroglíficos del Egipto faraónico, y los templos de la antigua religión egipcia se convirtieron en iglesias o fueron abandonados. Incluso, la antigua lengua egipcia se convirtió gradualmente en la lengua copta, que se convirtió en la lengua litúrgica del cristianismo egipcio. Sin embargo, las fuertes disputas entre el monofisismo y diofisismo, con sus implicaciones religiosas (sobre la naturaleza de Cristo) y políticas, provocan disturbios. Las provincias eran asoladas por milicias privadas que desafiaban la autoridad y saqueaban a los campesinos y el emperador Justiniano intentó poner orden. Cuando el concilio de Calcedonia en el 451 condenó el monofisismo, mayoritario en Egipto, provocó una gran escisión: la ortodoxia era defendida por mercaderes y funcionarios relacionados con Constantinopla, mientras que el pueblo defendía a los monofisistas uniendo el rechazo a la autoridad (y al fisco) con la defensa de la lengua y cultura propia. Aunque el monofisismo es derrotado, los monofisistas de Egipto se reagrupan y crean una iglesia nacional, la Iglesia Ortodoxa Copta, que abole el uso del griego en sus cultos y utiliza en su lugar el copto. El emperador Justiniano, por un edicto del 551 ordenó el cierre del único templo pagano abierto, el de Filae, que seguía practicando los viejo cultos, particularmente el de Isis y a su muerte, en el año 565 la aristocracia local deja de sustentar el poder imperial, y los disturbios religiosos continuaron, creando un sentimiento nacional forjado en la separación de Bizancio, lo que facilitaría las invasiones del siglo VII. Aunque Bizancio mantenía una fuerte presencia militar con una flota en Alejandría, bajo el reinado de Heraclio, Egipto sufrió dos invasiones: la primera en el 615, por el rey persa Cosroes II, la segunda en el 639 por Amr ibn al-As, lugarteniente del califa Umar ibn al-Jattab. Con la complicidad de Mokukos (o Makokas), prefecto del Egipto Medio, entra en Menfis, captura la fortaleza de Babilonia en El Cairo y marcha hacia Alejandría, donde los melquitas (es decir, los griegos) opusieron gran resistencia. Finalmente, después de catorce meses de sitio, sin haber recibido ninguna ayuda de Bizancio, Alejandría cae el 22 de diciembre de 640. Alejandría cae el 22 de diciembre de 640.
, Egipt bizantyński (albo Egipt późnorzymski … Egipt bizantyński (albo Egipt późnorzymski) – okres w historii Egiptu, w którym był on częścią Cesarstwa Bizantyńskiego, trwający od początku IV wieku aż do w latach 639 do 645. Początki bizantyńskiego Egiptu najczęściej wiąże się z reformami Dioklecjana (284 - 305), który zniósł administracyjną odrębność kraju od reszty imperium datującą się od czasów Augusta (27 p.n.e. - 14 n.e.). W tym okresie w Egipcie doszło do zaniku tradycyjnej religii tego kraju, tak samo jak grecko-rzymskiego pogaństwa. Egipt stał się chrześcijański i patriarcha Aleksandrii odgrywał wiodącą rolę w życiu religijnym wschodniej części świata śródziemnomorskiego. W połowie V wieku skłaniający się ku monofizytyzmowi egipscy chrześcijanie w większości odrzucili postanowienia soboru chalcedońskiego i egipski Kościół został dotknięty trwającą aż do czasów dzisiejszych schizmą. Egipt był ojczyzną chrześcijańskiego monastycyzmu, w powiązaniu z którym rozwinęła się kultura w języku koptyjskim, ostatniej fazie rozwojowej języka miejscowego. Ówczesny Egipt charakteryzował się wzrostem znaczenia wielkiej własności ziemskiej oraz gospodarki naturalnej, jednak nie doszło w nim do upadku gospodarki pieniężnej na skalę podobną do innych prowincji cesarstwa. W latach 619 do 629 Egipt znajdował się pod okupacją perskich Sasanidów. Po ich wycofaniu się nadal zdezorganizowany kraj padł łatwym łupem arabskich najeżdźców.aj padł łatwym łupem arabskich najeżdźców.
|
| rdfs:comment |
Egipt bizantyński (albo Egipt późnorzymski … Egipt bizantyński (albo Egipt późnorzymski) – okres w historii Egiptu, w którym był on częścią Cesarstwa Bizantyńskiego, trwający od początku IV wieku aż do w latach 639 do 645. Początki bizantyńskiego Egiptu najczęściej wiąże się z reformami Dioklecjana (284 - 305), który zniósł administracyjną odrębność kraju od reszty imperium datującą się od czasów Augusta (27 p.n.e. - 14 n.e.). W tym okresie w Egipcie doszło do zaniku tradycyjnej religii tego kraju, tak samo jak grecko-rzymskiego pogaństwa. Egipt stał się chrześcijański i patriarcha Aleksandrii odgrywał wiodącą rolę w życiu religijnym wschodniej części świata śródziemnomorskiego. W połowie V wieku skłaniający się ku monofizytyzmowi egipscy chrześcijanie w większości odrzucili postanowienia soboru chalcedońskiego i egipski Kościół zosboru chalcedońskiego i egipski Kościół zos
, En la epoko de la Bizanca Imperio, Egiptio … En la epoko de la Bizanca Imperio, Egiptio estis organizita en ŝtata unuo nomata Diocezo de Egiptio (latine Dioecesis Aegypti, greke Διοίκησις Αἰγύπτου - diocezo (administra unuo) de la Bizanca Imperio, do la orienta parto de la malfrua Romia Imperio, kiu inkluzivis la antaŭajn romiajn provincojn Aegyptus kaj Cirenaica. Ĝia ĉefurbo estis en Aleksandrio, kaj ĝia reganto havis la solan titolon de praefectus augustalis (Aŭgusta Prefekto, de la rango vir spectabilis, viro notinda/rigardinda) anstataŭ la ordinara diocezestra titolo vicarius. La diocezo estis komence parto de la diocezo de la Oriento, sed en la jaro 370, ĝi iĝis aparta unuo, kiu daŭris ĝis la teritorioj estis fine invadita de la islama konkero de Egiptio en la 640-aj jaroj.ama konkero de Egiptio en la 640-aj jaroj.
, Die byzantinische Zeit begann in Ägypten i … Die byzantinische Zeit begann in Ägypten im Jahr 395 mit der Aufteilung des Römischen Reichs, wonach Ägypten zum Ostreich (Byzanz) gehörte. Sie kann ebenso gut als bruchlose Fortsetzung bzw. zweiter Abschnitt der spätantiken griechisch-römischen Phase des Landes verstanden werden und endete mit der Eroberung des Landes durch die Araber im Jahre 642. des Landes durch die Araber im Jahre 642.
, El periodo bizantino de Egipto comienza a … El periodo bizantino de Egipto comienza a la muerte de Teodosio en el 395, cuando el Imperio Romano queda dividido en dos, quedando la provincia de Ægyptus junto a las provincias de Macedonia, Grecia, Palestina, Tracia y Anatolia en el denominado Imperio Romano de Oriente, con capital en Constantinopla. Terminará este período con la conquista árabe en 639/645.período con la conquista árabe en 639/645.
, Византийский период в истории Египта начал … Византийский период в истории Египта начался с раздела Римской империи в 395 году. Являясь продолжением позднеантичного периода римского Египта, византийский период закончился завоеванием этой провинции арабами в 646 году. Византийская эпоха в истории Египта была отмечена полной победой христианства над традиционными верованиями, ростом влияния александрийского патриарха, зарождением и распространением монастырей и киновий. В экономическом отношении Египет был чрезвычайно важен для империи — на начало VI века валовой объём его продукции оценивается в 20 000 000 солидов, провинция давала 3/8 налогов империи и 240 000 тонн пшеницы ежегодно.в империи и 240 000 тонн пшеницы ежегодно.
|
